14 Ocak 2016 Perşembe

Yaşamak

Uzaklaşıyoruz...
Önce kendimizden, sonra tüm insanlardan sonra da en sevdiklerimizden.
Artık o kadar da korkutmuyor gözünüzü onlardan uzak kalmak.
Yabancılaşıyoruz...
Önce aynaya baktığımızda karşımızda gördüğümüzden.
Sonra yaşadığımız yere, aldığımız havaya, baktığımız gözlere yabancılaşıyoruz.
Tüm bunlar olurken kötüleşiyoruz...
İnsan olduğumuzu unutup bir cani gibi yaşamaya başlıyoruz.
Bizden olan olmayan herkesi öldürüyoruz.
İnsan olup insan canına kıyıyoruz
Ve bunu basitleştiriyoruz
Artık normalmiş gibi, hergün olagan bişeymiş gibi kabullendiriyoruz.
Sevmiyoruz.
Sevemiyoruz yaradandan ötürü bile.
Kalp kırıyoruz
Bir merhaba demeyi esirgiyoruz
Kimsenin gözüne bakamıyoruz.
Uzaktan acıları izleyip sonra yine keyfimize bakıyoruz
Ve biz buna yaşamak diyoruz.
Yaşamak...

2 yorum:

  1. kimsenin kimseye tahammülü kalmamış artık ben de bunu anladım..
    asık suratlar, mutsuz sinirli insanlar..
    işyerinde, otobüste, yolda..

    YanıtlaSil
  2. Yolda biri günaydin dese veya calisirken birisi kolay gelsin dese küfür gibi algilar olduk artik milletce ne acı.

    YanıtlaSil