korkma ben dünyalı.

Sanırım bir çok grafikerin yaşadığı olaydır bu, belki de her meslekte olan ama bizim hayli fazlasıyla yaşadığımız bir olay.
Okulu bitirirsin veya bu mesleğe adım atmak istersin, kendini yetiştirebileceğin işi öğrenebileceğin bir yere girip orada çalışıp tecrübe kazanmak istersin pek tabii doğal olan da bu değilmidir zaten. İşi dışarıdan bildiğin gibi öğrenemezsin, işin içine girip detaylarını ayrıntılarını her şeyini birebir öğrenmen gerekir.
Bunun için bir adım atar ve yeni bir iş yerine başlarsın, senden daha deneyimli birinin olması senin için avantajdır, öyle görürsün. Sana yardımcı olabilecek yanlışlarını, doğrularını gösterebilecek yani her daim sana yardımcı olacak ve işi öğretecek diye bunu artı olarak görürsün sen.
Başlarda birkaç bilgi aktarırlar sana ihtiyacın olacak diye, günler ilerler artık pekte gönüllü değillerdir  kırk nazla ağızlarından iki kelime alırsın. Zaten şevkin kırılmıştır sen bu kadar çaba verirken karşılığını görememek hayal kırıklığına uğratıyor bi yerde.
Aradan zaman geçtikten sonra artık sana faydalı olmamaya başlarlar, sen gidip gelip boş boş oturursun koltuğunda.
Bi karar verirsin, bir adım atarsın sonucunu alamayınca yine kırılırsın. insanların vurdumduymazlığı, korkuları seni ümitlerinden eder.
Hepsini bir araya toplayıp "merhaba ben dünyalı benden korkmanıza gerek yok, mesleğinizi elinizden almıycam" diye bir seminer veresim var. İnsanlar ben işsiz kalırım, onu yetiştirir beni işten çıkarırlar gibi saçma sapan fikirlerle yaşıyorlar.
Heyy ben insanım sadece öğrenmeye geldim, yerinde gözüm yok bildiklerini benimle paylaş...