Bazen sıkılıyorum çoğu zaman konuşamıyorum. Birisine bişey anlatmak gelmiyor içimden oyüzden kendimi en iyi yazarak rahatlattığımı biliyorum ve sadece yazıyorum.
Ben başladığım an göz yaşlarım gibi kelimelerde başlıyor içimden dökülmeye.
Kimsenin beni anlamasına gerek yok cümlelerim anlasın yeter, zira o algılama konusunda herkesten daha güçlü.
Ne hissettiğimi söylüyorum o yazıyo hiç tekrarlamama gerek kalmıyo oyüzden en iyi ve sadece cümlelerim beni anlıyor.
Açıkcası bende kimseye ihtiyaç duymuyorum.
Ahh vahh diye ağlamayı tercih etmiyorum bende cümlelerimi ağlatıyorum onlar benim yerime konuşuyorlar, derdimi anlatıyorlar.
En iyisimi şimdi ben susuyorum kelimelerim konuşsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder