Nero'nun Günlüğü

bu iş yerinde ruhum sıkılıyor, dışarıda havanın güzelliğini bilip bunun keyfini sürememek ve şuan burada olmak azap geliyor bana.
Oda yetmiyormuş gibi gereksiz bi ton insanla muhattap olmak zorunda kalmam sınırlarımı zorluyor, bırakın beraber aynı iş yerinde çalışmayı birlikte 5 dakika
geçirilemeyecek insanlar var ve onlarla aynı ortamdayım.
Üniversite hayatım hiç bitsin istemedim aslında sadece sınav zamanlarım çok yoğun geçtiği için ara ara aklımdan geçiriyordum bitsede kurtulsak diye ama iş hayatına girdikten sonra insan sınavlarını bile özlüyor ya :)
Bu iş hayatı insanı katil edebilecek seviyeye getiriyor, tek bir kişi bile huzurunu bozmaya yetiyor. Zaten sorunda bir kişi diğerleriyle iş hayatı gayet güzel gidiyor.
Eğer bunlarla muhattap olmak istemiyorsan ya babadan zengin olacaksın ya da zengin koca bulacaksın ki ikiside hiç sevmediğim olaylar düşünün ki şuan bunları bile isteyebilirim.

Neyse mutluyuz ya umut doluyuz tıpkı bu balonlar gibi :))



Sevgiler :)